Feryatlarını duyuyorum, oturmuş, rüzgarı dinleyen Kızılderililerin bir tüfeğin ucundaki ölümlerinin.
Yüzyıllar öncesinden yükselen çığlıkların, modern (!) dünyanın seslerinin altındaki ezilişlerine şahit oluyorum.
Sanayileşmiş duyguların, mekanik dizilimlerle, neredeyse mükemmel planlanmış yaşamına bakıyorum uzaktan.
Yüzyıllar öncesinden çağlayan bir ırmağa selam duruyor, yanaklarıma süzülen gözyaşlarım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder