İnsana yaşadığını çoğu zaman yalnızlık hissettirir. Hayatın sillesinden pay alarak, kokulu nefesini ensesinde hissederek, kulak tırmalayan çığlıklarını bir Nazgûl edasıyla peşinde hissetmektir aslında yalnızlık.
Güzeldir çoğu zaman. Ama hayatı sana zindan eden zaten kalan o az kısmıdır.
Etrafındaki binlerce kalabalığı umursamazsın. Umursarsan ne olur ki sanki ? Okyanus umursar mı bir damla zeytin yağını? İstediği kadar üzerinde olsun. Ağrı dağı umursar mı bir çakıl parçasını ? Sonsuza kadar sırtında taşısın..
Yalnızlık güzeldir.
Yalnızlığı, iki kişilik yaşadığında güzeldir. Bir olabilmektir aslolan. 2 kişiden bir yalnız elde ettiğinde bulursun Lokman Hekim 'in formülünü . O zaman gidersin Kaf dağının ardına. O zaman anahtarını bulursun Pandora'nın kutusunun.
O zaman gerçekten yalnız olursun hayatta, içinde bir ruh, elinde bir el ile.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder